اثربخشی آموزش گروهی مهارت حل مسأله بر سازگاری دختران نوجوان ناسازگار

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان اثر­بخشی آموزش گروهی مهارت حل مسأله بر افزایش سطح کلی سازگاری و مولفه های آن در دانش­آموزان دختر ناسازگار بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون، گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 1973 دانش­آموز دختر 15 تا 18 ساله مقطع متوسطه شهرستان آبیک در سال تحصیلی 92-1391بود که با مراجعه به پرونده تربیتی آن ها 186 نفر و از بین آن­ها 60 نفر به­صورت تصادفی انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه 30 نفری آزمایش و گواه جایگزین و پرسش­نامه سازگاری دانش­آموزان سینها و سینگ 1993 توسط آن­ها تکمیل شد. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه­ای هفته­ای یک جلسه آموزش گروهی مهارت­های حل مسأله را دریافت کرد. داده­ها با تحلیل کوواریانس و اندازه­گیری مکرر تحلیل شد. یافته­ها : نتایج حاکی از تأثیر آموزش مهارت حل مسأله در افزایش سازگاری کلی و سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش­آموزان گروه آزمایشی و نیز تاثیر آموزش بعد از دو ماه در دوره ی پیگیری در مقایسه با گروه گواه بود. نتیجه گیری : چون نوجوانی، خود با ناسازگاری هایی همراه است، طبق نتایج این پژوهش می توان از آموزش حل مسأله به عنوان روشی مؤثر جهت ایجاد سازگاری کلی، عاطفی، اجتماعی، تحصیلی نوجوانان بهره مند شد.